W ramach umowy przewozu towarów przewoźnik musi wykonać pewne obowiązki i odpowiedzialność. Załadowca musi zapewnić statek morski lub statek powietrzny zdatny do żeglugi. Jeżeli statek lub samolot nie jest zdatny do żeglugi, właściciel odpowiada za wszelkie szkody lub straty. Przed wyruszeniem w podróż załadowca powinien upewnić się, że statek jest zdatny do żeglugi. Wszelkie wymagania dotyczące sztauowania powinny być przedstawione przewoźnikowi na piśmie. W przeciwnym razie przewoźnik może odrzucić roszczenie.
Ponadto, jeśli towary nie są przewożone na podstawie lotniczego listu przewozowego, przewoźnik powinien przedstawić protokół przewozowy. Dokument ten będzie służył jako rejestr przewozu i będzie dostępny dla nadawcy. Przewoźnik musi dostarczyć nadawcy potwierdzenie odbioru towaru, tak aby mógł on zidentyfikować przesyłkę i uzyskać dostęp do protokołu przesyłki. Na ogół przewoźnik dostarcza potwierdzenie odbioru towaru zamiast lotniczego listu przewozowego. Dlatego też, jeśli przewoźnik nie jest w stanie dostarczyć lotniczego listu przewozowego, nadawca powinien starać się o jego wymianę.
Na ogół załadowca i przewoźnik zawierają umowę przewozu. Umowa ta określa warunki przewozu. Umowa może określać, która strona ma prawo żądać wydania towaru, a w niektórych okolicznościach może być stosowany konosament. Umowa przewozu powinna również określać obowiązki i odpowiedzialność przewoźnika w przypadku uszkodzenia lub utraty towaru. Oprócz tych obowiązków i odpowiedzialności, umowa przewozu powinna jasno określać ryzyko i korzyści związane z przewozem towarów.
Przewóz towarów definiuje się jako przemieszczanie towarów za pomocą dowolnego środka transportu. Jest on regulowany przez konwencje międzynarodowe, takie jak Reguły Hasko-Wisbijskie i Konwencja Warszawska. Ogólnie rzecz biorąc, odbiorcą ładunku jest odbiorca końcowy. Po podpisaniu umowy przewoźnik powinien dostarczyć towar. Nie zawsze jednak tak się dzieje. Często zdarza się, że towary ulegają uszkodzeniu podczas transportu, dlatego tak ważne jest, aby nadawca zabezpieczył swoje towary.
Zasady te wywodziły się z Reguł Haskich z 1924 r., które kodyfikowały zasady prawa zwyczajowego i chroniły właściciela ładunku przed wykorzystywaniem przez przewoźnika. Aktualizacja hasko-wisbijska wprowadziła pewne zmiany, ale nie uwzględniła rewolucji kontenerowej lat 50-tych, wykluczyła przewozy kabotażowe oraz uznała ładunek pokładowy i żywe zwierzęta za towary. Ostatecznie w życie weszła Ustawa o przewozie towarów drogą morską z 1971 roku, obejmująca szeroki zakres transportu morskiego.
Umowa między załadowcą a przewoźnikiem jest ważna, ponieważ określa, czy przewoźnik ponosi odpowiedzialność za uszkodzenie, opóźnienie lub utratę towarów. Umowa wymaga również, aby załadowca wypłacił przewoźnikowi odszkodowanie w przypadku jakiegokolwiek uszkodzenia lub utraty. Postanowienie o odszkodowaniu nie stanowi ograniczenia odpowiedzialności przewoźnika. Załadowca nadal musi odpowiednio powiadomić o utracie, uszkodzeniu lub opóźnieniu.
Przewoźnik może zatrzymać przesyłkę w uzasadnionym celu i powiadomić o tym nadawcę. Przewoźnik może również przechowywać towary przez uzasadniony okres czasu, ale na koszt nadawcy. W razie potrzeby przewoźnik może przekazać towary do innej firmy przewozowej, ale nadawca musi pokryć dodatkowe koszty poniesione przez przewoźnika. Prawo to nie ma zastosowania we wszystkich przypadkach i jest to główny powód, dla którego tak ważne jest zapewnienie ubezpieczenia towaru podczas wysyłki.
Przewoźnicy mogą zostać pociągnięci do odpowiedzialności za szkody lub straty w towarach, nawet jeśli nie ponoszą winy. Okoliczności te mogą obejmować wadliwe towary, szkody spowodowane przez nadawcę, właściciela lub odbiorcę. Przewoźnik może być również odpowiedzialny za szkody lub opóźnienia spowodowane kwarantanną. Ponadto, w przypadku dostawy towarów niebezpiecznych, przewoźnik może być zmuszony do składowania towarów na ryzyko nadawcy. Dlatego należy bezwzględnie przestrzegać prawa i stosować się do wszystkich przepisów.
Odpowiedzialność załadowcy za szkody powstałe w mieniu przewoźnika podczas przewozu towarów zależy od rodzaju towarów i ich wartości. Przewoźnik może odmówić przewozu przesyłki, jeżeli uważa, że jest to wymagane przez przepisy, żądania lub zamówienia rządowe. Jeśli przesyłka nie jest odpowiednio ubezpieczona, przewoźnik może odmówić przewozu i może być zmuszony do zorganizowania innego transportu naziemnego dla przesyłki. Przewoźnicy mogą również odmówić przewozu towarów, jeśli uznają, że ładunek nie spełnia wymaganych warunków.
